iktidar partisi için konuşuyorum. son zamanlarda atatürk konusuna bu kadar sarılmaları tamamen son demlerini oynadıklarının farkına varmalarıdır. adayları açık ara farkla kaybedince iç siyasetin her gün değişik değişik kaotik gündemleri olmaya başladı. hedefleri tamamen huzursuzluk yaratıp halkı lider arayışına sokmak. odakları başka yöne çekip bir yandan kendi değirmenini döndürüp diğer yandan fırıncıyı kurban göstermek.
kaos sırasında liderlik arayışına giren herkes çözümü en tepedekine sarılmakta bulacak, en tepede kim varsa ona sadakat sunacaktır.
siyasette bu hiç değişmedi: önce kaos yarat sonra çaresizliğe düşürdüğün halkın arasından bir kahraman gibi el salla.
nerede duyduğumu hatırlamıyorum fakat hatırladığımı özetleyeceğim. "siyasetçiler önce sizi sahip olduğunuz bir şeyden mahrum ederler, sonrasında size onu geri vererek kahraman olurlar."
ekleme: krallar tahtlarını asla sessizce terketmezler, terkettikten sonra da yerlerine daha iyi biri gelsin istemezler. bu yüzden olabildiğince çok yıkıma sebep olmalılardır ki halk toparlanamayacak kadar güçsüz kalsın ve eskiden ne kadar sefilce yaşadıklarını farketmesinler. mesela hitler.
bloody mary
muhtemelen bir gafletle bunları yazdığıma pişman olacağım ya da sileceğim. ama söylememek daha güçsüz hissettiriyor. sanki olan olmuş biten bitmiş bizim sadece izlememiz gerekiyormuş gibi.
bloody mary
gidip biraz kitap okuyacağım, dönmezsem de ziyarete gelirken don atlet getirmeyi unutmayın. :D
