hiç doya doya yaşadığımı düşünmediğim dönem. yani aileme sorsak çok sıkıntılı geçirdiğimi söyleme olasılıkları yüksek ama şu zamanın ergenlerine baktığımda valla melek gibiymişim. ama benim bahsettiğim daha çok görünüş olarak.
mesela saçımı kısacık kestirseydim, her ay farklı bir renge boyasaydım, dövmeler yaptırsaydım, ensemi kazıtsaydım, ilk piercing'imi o zamanlar deldirseydim gibi şeyler.
saçımı şu an kısacık kestirmeye veya kazıtmaya asla cesaret edemem zaten, farklı renkleri denedim ama dönüp dolaşıp yine kızıl oldum, ilk piercingimi 20 yaşında yaptırdım, dövmem yok çünkü aşırı seçiciyim, pişman olmak istemediğim için büyük ihtimal asla yaptıramayacağım. ergenlikte mantık diye bir şey yok. kafana esiyor ve yapıyorsun, bu kadar basit. ama yetişkin olunca insan daha mantıklı ilerlemeye başlıyor.
yani bir çok yönden ergenliğimi yaşamadım bence.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?