perva sözlük itiraf

her şey gittikçe kötüleşiyor. ertelediğim ne varsa daha beter hale geliyor.

çok sevdiğim bir grup olan skillet türkiye'ye geliyor ve ben gidemiyorum. ilk dinlemeye başladığım andan itibaren keşke türkiye'ye gelseler dediğim grup ayağıma kadar geliyor ama ben gidemiyorum. bunun verdiği acı kadar bir şey yok. sebep para da değil en kötüsü de bu. keşke para olsaydı da en azından ona üzülseydim. gidememe sebebim tamamen gecenin bir yarısı metrobüse gidemeyecek olmak. biraz uzak oluyor maalesef o saatte. gece 12'de çıkarsak zaten tek başıma korkarak gitmeye yeltenmek istemiyorum.

güvenli bir ülkede yaşamıyoruz. açıkçası o saatte dışarıda olmayı isterdim ve gecenin sessizliğinde dolaşmak iyi olabilirdi ama bunca kötülük kol gezerken değil. bir şey olursa suçlu da ben olurum. çevresindeki otellere baktım kalabilir miyim diye ama aşırı pahalı oteller maalesef. para yok bunun için ve bu benim hatam. buna üzülmüyorum bile ama gece sadece korktuğum için gidememek koyuyor bana.

bu ülke her gün cehenneme dönüyor. güvenliğimizi sağlayacak en ufak şey bile yokken kapana kısılmış hissediyorum kendimi. gerçekten berbat bir ülke insanıyla. bu kadar kötü ve iğrenç bir halk olmamalıydık. özgür ve güvenli şekilde dolaşabilmeliydik ama sırf bu yüzden gidememek bir konsere... hiçbir şey bu kadar acı vermiyor.

hayatta zaten yaşamak için sebebim yokken böyle şeyler iyice mahvediyor her şeyi. bir daha ne zaman gelecek ki? ben yurt dışına çıkabilecek miyim ki? tek dileğim bu dünyaya açılma işini bırakmamaları. zaten amerika sınırlarından çıkmaları bile mucize. umarım buralara bir daha gelirler ve ben gidebilirim.

küçücük bir olay evet ama koyuyor işte...