küçükken cinlere falan kafayı takmıştım. o zamanki evimizdeki odam da pek ışık almazdı. bir gün bilgisayarı açtım sabahtan akşama kadar full cinli filmler izleyip, onları araştırıyorum. sonra ensemde bir nefes hissettim. önce çok takmamaya çalıştım. bir süre sonra o nefesi daha çok hissetmeye başlayınca arkamı bir döndüm, duvarda bir gölge. önce kendi gölgem sandım. hareket ettim ama gölgede milim oynama yok. direkt çıktım odadan. hiçbir şey yokmuş gibi salona geçtim ama içimden de o korku gitmiyor bir türlü. kimseye de bir şey anlatamıyorum tabii. annem çok kızardı bu konuları bu kadar araştırmama. sonra akşamında mecbur girdim tabii odama. bir şey de olmadı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
Milyarlarca kilometrelik galakside hatta bu koca dünyada yalnız olduğumuza inanmıyorum.
Her dinde geçen cinlerin olduğunu ancak bizden farklı boyutta olduklarını ve benim kapı olarak adlandırdığım bazı zihinsel ve metafiziksel kapılarımızın onları bizden uzak tuttuğuna inanan birisiyim.
Yani hepimizin beyninde bir kilit var olduğu fikrindeyim ve biz onları araştırıp sorguladıkça yada büyü vesaire uğraşınca o metafiziksel kapılarımızı zihnimizi araladığımıza ve onlara bir geçit imkanı sunduğumuza inanıyorum.
Böyle düşünmemde bazı özel etkenler var.
Ve sen bunu yazınca direkt aklıma bu fikir geldi.
Varlığına inanıp inanmamak size kalmakla beraber fazla araştırıp sorgulamamak gerektiği fikrindeyim.
Her neyse ben yine gece deli deli saçmalıyorum kusuruma bakma
Birde yorum düzenleme özelliği gelmesi şart oldu :d
yorum düzenleme özelliği konusunda da katılıyorum, lütfen gelsinnn