bilmiyorum. yani şu aralar inanılmaz garip bir psikolojideyim. bir şeyleri düşünüyorum sürekli, konu hep aynı ama her düşündüğümde farklı sonuçlara ulaşıyorum. hepsi de çok şaşırtıcı sonuçlar. her seferinde tokat yemişim gibi bir his. biraz kendime kızıyorum aptal mısın sen diye, sonra tekrar düşünüyorum helal olsun sana diyorum, biraz sonra tekrar düşündüğümde de farklı farklı ayrıntılara şaşırıyorum. benim için aşırı karmaşık bir konu ama kafamda her şey ilk defa bu kadar net ilerliyor.
bir de şu ara takacak kimsem olmadığı için kendime takmış durumdayım. alıp, öylece dolabın en arkalarına koyup varlığını bile unuttuğum serumları, maskeleri deniyorum. kendimde bir değişiklik yapma isteğiyle savaşıyorum. saçımı mı kestirsem diye düşünüp, pişman olacağımı bildiğim için vazgeçiyorum sonra.
günlük 5 bardak kahveyi 1'e düşürdüm ve kafayı bitki çayına taktım. gerçekten insanın uğraşacak bir şeyi olmayınca kendine takması da zormuş. sevmediğim şeyleri bile bana iyi gelecek diye yapmaya çalışıyorum falan. olsun en azından zararsız bir evredeyim.
şu ara pollyanna modundayım. elimden geldiğince kendimi zarar verebilecek her şeyden korumaya çalışıyorum. valla keyfim yerinde, kimsenin bozmasına izin vermeyeceğim. öyle işte.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?