Kendimle dahi konuşamıyordum. Saçlarımı okşayamıyor, kendime sarılamıyordum.
Ellerim öylece havada süzülüp üzerime düşüyorken vücudum bunu bile hissetmiyordu.
Hislerim ellerimden kayıp gitseydi onlarla vedalaşabilir, bir umut geri getirebilirdim. Anımsayacak bir anım yoktu. Aslında ölmek bir yana hiç var olmamıştım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?