daima özlemle ve gülümseyerek anımsanan, ergenlik ile orta yaş arasındaki özel dönem.
hıncahınç dolu tramvayda gürültü kirliliğinin hakkını verme çabasındaki birkaç lise talebesiyle sözlü başlayan dalaş, dakikalar ilerledikçe yerini önce itiş kakışa ardından ufak çaplı da olsa bi arbedeye bıraktı. yolculuk boyunca tatlı tatlı kesiştiğimiz güzel ve zarif hanımefendi, öğrencilerden bana karşı en cevval olanına hiddetle dönerek:
-ayıp ayıp! baban yaşındaki adama terbiyesizlik yapmaya utanmıyor musun?
diye feryadı bastı. sonraki durakta tramvaydan indim. gençliğim tıpkı bir film şeridi gibi gözlerimin önünden ağır ağır süzülüp gitti.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?