Kendini sevmek, öyle boş bir şekilde artık kendimi seviyorum demekle olmaz, olsa olsa kendini kandırmak olur. Kendini sevme ya da saygı duyma işi, hayat içerisinde bir bakış açısına sahip olup belli başlı prensipler edinip, bu prensipler uğruna hayatınızı düzenlediğinizde ancak kendini göstermeye başlayacaktır. Kendinizin ikna olup edindiği prensiplerle, dışarıdan alınan ve çoğu zaman baskı ve korku odaklı yapılan göstermelik prensipler arasında çok fark vardır. Eğer başkaları var diye, çayınıza şekeri maşayla atarken, tek başınıza kaldığınızda elinizle girişiyorsanız, o davranışı kendiniz ikna olarak yapmıyorsunuz demektir. Mesele çaya şekeri elle ya da maşayla atmak değil. Hangisini yapıyor olursanız olun, o davranışın üzerine düşünüp, bir karar verip ardından da o karar üzerinden bir prensip geliştirip, kendi doğrultunuzda yaşamaya başlarsanız, bu doğrultu üzerine gittiğinizi gördüğünüz her an için, bir iç saygı, kendinize sevgi beslemeye başlarsınız.
Bazen prensip olarak belirlediğiniz şey, o an size çok akılcıl gelse bile, sonradan saçma bir şey olduğuna kanaat getirebilirsiniz, böyle bir durumda revize etmeyi de öğrenmek gerekiyor, her insan hata yapar, önemli olan hatayı kabullenip, sorumluluğunu alabilmekte. Uzun lafın kısası iş yine düşünüp kendi değerlerinizi yaratmaya geliyor, öteki türlü ben dediğiniz şey yine bambaşka şeylerin kırıntılarından ibaret kalıyor. Başkalarının kırıntılarıyla olan bir yaşam da, başkaları varken ortaya çıktığı için, ben dediğiniz şey bomboş bir kavrama dönüyor, bu haldeyken de kendimi seviyorum demek tuhaf.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?