otostop

kafa dengi kimselere denk gelince tadı damakta kalandır.

şu yaşıma kadar yalnızca bir defa muğla izmir arasını otostopla kat ederek plansız programsız çıktığım bu yolda kendimi gecenin bir körü dedemlere misafir olma salaklığıyla baş başa buldum.

torununa o saatte kapıyı açan yaşlı adam gördüğü manzara karşısında afallamış, şaşkınlığından kurtulur kurtulmaz hadi içeri demeyi anca akıl edebilmişti.

-hayırdır inşallah oğul?
+öyle aklıma esti, sizi bi göreyim istedim.
-iyi etmişsin, iyi etmişsin de nasıl vardın buralara, otobüsle mi?
+yok, otostop çekerek.
-otops ney?
+otostop. onun bunun arabasıyla dede.
-beleşe yani heheh...

birkaç dakika sonra ninem yanıbaşımızda bitip en sevdiği yavrusunu sevgiyle bağrına bastı:

-oy kurban olduğum... hoş gelmişsin... yahu bu vakitlerde otobüs falan var mı? neyle geldin?

kocası benden evvel davranıp şiir gibi sardığı cıgarasını ateşlerken eşine cevap verdi:

+otuspir çekerek gelmiş.