saçlarım kızıl. çok çok uzun yıllardır. önce bakırla başladım, sonra bir anda kızıla döndüm. ilk zamanlar kuaföre gidiyordum, sonra anneme boyatmaya başladım, sonra bir gün de ben boyayayım dedim. o anlık güzel bir karardı ama sonrasında baktım yapıyorum bu işi mor, mavi, yeşil gibi bir sürü renk denedim. hepsiyle bir hafta falan idare edebildim. çünkü inanılmaz çabuk akıyor bu renkler. o dönem tabii saçlarımı bayağı yıprattım. bu beni durdurabildi mi? tabii ki hayır.
sonra ya beyaz tenliyim siyah bana inanılmaz yakışır diye düşünüp, siyaha boyamak istedim ama dümdüz siyah da canımı sıkar diye gece mavisi olsun dedim. herkes inanılmaz yakıştırdı. çok beğendiler, ben de çok beğendim ama kendime de yabancılaştım. Kızıla o kadar takmışım ki, siyaha boyayınca aynada baktığım başka biri gibi gelmeye başladı. bir de saçım çok dökülüyordu o dönem. boyadan kaynaklı mı, yoksa üzüntüden kaynaklı mı bilmiyorum ama sonra saçımı tekrar açtım ve Kızıla boyadım. dökülmesi falan durdu. şimdi saçımı da toparlayabildim, hasarı onardım falan. harika gidiyoruz.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?