pazar günleri akşam üstü vakitlerinde sebepsiz yere yaşadığım duygu durumunu özetleyen başlık. sanki bi' masada herkese tabak konulmuş da ben kapı eşiğinde kalmışım gibi öyle berbat bir his. aynısını çok fazla güzel geçirdiğim, mutlu olduğum günlerin akşamında da yaşıyorum. hemen bir hüzün çöküyor…
ya senin senden başka kimin var? biraz soluklan ben bu hayatı sonuna kadar hak ediyorum desene bi' kendine ne bu suratsızlık diyip kendime gelmeye çalışıyorum. gerçekten bazen kendimle başa çıkmakta zorlanıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?