Cadı avı, bölgedeki en erken avlardan biriydi. Engizisyoncular, Waldenses veya Vaudois gibi mezheplere karşı cadılık suçlamaları kullandılar.
Arras olayı, 1459'da Langres'de başladı, Ermite diye rahip Vaudois'ten biri olabileceği şüphesiyle tutuklandı. İşkence altında, bir sabbat'a (Vaudois'in Şeytan'ı tapmak için gece eğlenceleri düzenlediği söyleniyordu) katıldığını zorla itiraf etti ve Arras'taki bir fahişe ve yaşlı bir şairin ismini verdi. Ermite yakılarak öldürüldü ve engizisyoncular onun suç ortaklarını tutukladı ve işkence etti. Onlar da itiraf etti ve başkalarının isimlerini verdiler.
Suçlamalar, tutuklamalar, işkenceler ve itirafların genişlemesi, sadece fakir ve zayıf kadınları değil, önemli kişileri de içerecek şekilde Arras'a yayıldı. Arras'ın engizisyoncusu, üstü olan iki Dominikan rahibi tarafından kışkırtıldı. Dominikanlar, Avrupa'nın nüfusunun üçte birinin, kilisedeki sayısız piskopos ve kardinal dahil olmak üzere gizli cadılar olduğuna inanıyordu. Cadıları yakmaya karşı olan herkes de bir cadıydı.
Suçlananlar işkence tezgahına konuldu ve işkence gördüler. Ayak tabanları alevlere sokuldu ve sirke ve yağ yutmaları sağlandı. Hakimlerin istediği her şeyi itiraf ettiler, özellikle, Şeytan'a eğildikleri ve onun arkasını öptüklerini ve sonra cinsel bir orgiye daldıkları sabbat'a katıldıklarını. Ayrıca, engizisyoncuların yönlendirici sorularına göre başkalarının da ismini verdiler.. Engizisyoncular onlara yalan söyledi, itiraflarının karşılığında hayatlarının bağışlanacağına ve yalnızca kısa bir hac yolculuğu gibi hafif bir ceza alacaklarına dair söz verdiler. Bunun yerine kazığa gönderildiler, orada halka ilan edildiler ve canlı canlı yakıldılar. Ölürken, bazıları seyircilere bağırdı, masumiyetlerini ve nasıl tuzağa düşürüldüklerini protesto ettiler, ancak nafile.
Daha zengin mahkumların bazıları kendilerini dışarıya rüşvetle çıkardı, ancak çoğu bu kadar şanslı değildi. Malları ve mülkleri ele geçirildi. Sonunda, cadı avı şehrin ticaretine ağır bir darbe vurdu. Arras bir ticaret ve imalat merkeziydi ve birçok kişi, iş yaptıkları tüccarların tutuklanacağı ve paralarının ele geçirileceği korkusuyla orada iş yapmayı bıraktı.
1460'ın sonunda, Burgonya dükü Philip the Good müdahale etti ve tutuklamalar durdu. 1461'de Paris Parlamentosu, hapsedilenlerin bazılarının serbest bırakılmasını talep etti; geri kalanı, histeri sırasında yok olan Arras piskoposu tarafından serbest bırakıldı. Otuz yıl sonra, 1491'de, Paris Parlement'i işkencelerin zulmünü kınadı ve Engizisyon'un usulüne uygun hareket etmediğini söyledi.
Çeviri : (yazar: kendinitavuksanankartal)
Kaynak :The Encyclopedia of Witches,Witchcraft and Wicca - Rosemary Ellen Guiley
