çocukken aldığınız sizi mutlu eden hediye

yengemle dayım daha nişanlı olduğu dönemde beni dışarıya çıkartmışlardı. 6-7 yaşlarında falanım, barbieli bir sırt çantası aldılar. o kadar mutlu olmuştum ki, hala o an hissettiklerim aklımda.

Sanırım 7 yaş civarında masaüstü bilgisayar alınmıştı, oyun serüvenime o zaman başlamıştım. O gün bu gündür video oyunlarıyla dostluğum devam ediyor. İyi ki başlamışım. Farklı dünyalara dalıp bir anlığına da olsa rahatlıyorsun. İlaç kullanmak yerine oyun oynuyorum, elbette aynı şey değil ama psikolojimi yerinde tutan yegâne şey de bu, hiçbir ilacın başarabileceğini sanmıyorum.

Tek bir hediye hayatımı değiştirdi.
2002 yılında alınan Casper bilgisayar. Öyle ki onun sayesinde okuma-yazmayı sökmem hızlanacak ve bilgisayar kullanma becerisinin çocuk yaşta edinilmesi ile bugune kadar hayatımı kazanacaktım.

Minik tetris oynama aletlerinden hediye etmişlerdi o zamanlar tuşlu telefonlar bile yeni yeni yaygınlaştığından minik ateri, tetris bana son teknoloji ürünü gibi gelmişti.

Sünnetimde bisiklet hediye etmişlerdi çok mutlu olduydum.

Annemin ve babamın misafir geldikçe kullandığımız salondaki yemek masasına, sürpriz olsun diye haberim olmadan kurdukları oyuncak tren setiyle karşılaştığımda hem sevinmiş hem de çok şaşırmıştım… çok uzun süre o masanın üzerinde kaldığını hatırlıyorum. Sonrasında bizimkilerin tayinleri nedeniyle topla kur yapa yapa, her bir parçası teker teker kaybolup gitti. Çocukluk aklı ve yaklaşımıyla kıymetini bilmemişiz ama ilk hediyem olması nedeniyle hala aklımda…