Bana ölümü her anımsadığımda gelen histir.
Hayır ölümden korkmuyorum aksine umarsızca yaşıyorum ama öldükten sonra unutulmak hatırlanmaya değer anıların olmaması işte bu beni korkutuyor değersiz hissettiriyor. Eğer kendi ciğerlerimi perte çıkarmazsam yaşayacağım 30 yıl daha var ve ondan sonra basit bir toprak parçasıyım. Solucanlar ve böcekler için yiyecekten ibaretim. Belki bitkiler için birazcık gübreden ibaretim ama sonunda koca bir hiçlikten başka birşey değilim. Zoruma giden de bu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?