değersiz hissetmek

Ne zamandır saklanmış olduğu kuytu köşelerden birkaç hafta önce çıkmış ve bana sinsi sinsi sırıtan histir. Hoş geldin eski dostum. Seni aşmak için gerçekten çabalamıştım, biliyorsun. Uzun zamandır ortada yoktun ve geri dönmek için zayıf bir anımı kolladın demek ki. Ama unuttuğun bir şey var. Seni nasıl yeneceğimi artık biliyorum ve bu sefer savaşacağım.

Bana ölümü her anımsadığımda gelen histir.

Hayır ölümden korkmuyorum aksine umarsızca yaşıyorum ama öldükten sonra unutulmak hatırlanmaya değer anıların olmaması işte bu beni korkutuyor değersiz hissettiriyor. Eğer kendi ciğerlerimi perte çıkarmazsam yaşayacağım 30 yıl daha var ve ondan sonra basit bir toprak parçasıyım. Solucanlar ve böcekler için yiyecekten ibaretim. Belki bitkiler için birazcık gübreden ibaretim ama sonunda koca bir hiçlikten başka birşey değilim. Zoruma giden de bu.

Bu his hep benimle. Ailen kaderindir. Öldükten sonra yapılan cenaze töreni, mezar tasımın olup olmaması bile umrumda degil. Ben hayattayken değer vermeyenlerin yokluğumda da değer vermesini istemem. İlla bir mezarım olacaksa kimsesizler mezarlığına falan tercih ederim. Gerek yok kimselere.

Bunun sebebi mükemmeliyetçi tutumunuz ve kendinize karşı salağa yatmadan gerçekleştirdiğiniz eleştirel değerlendirmeniz ise, bu sağlıklı her insanın az çok yaşadığı ve bir süre sonra geçecek olan bir şeydir. Etrafınızdan böyle bir vibe alıyorsanız, bunun da yine gerekçelerine bakarsınız ancak büyük çoğunlukla buradaki suç, sizi değersiz hissettiren insanlara aittir. Hiçbirimiz Bulunmaz hint kumaşı değiliz elbette ancak öyle değersiz hissedecek kadar kendimize yüklenmeyi haketmiyoruz. Bize böyle hissettiren insanlar ise bizi haketmiyorlar.

üzerine kitap yazılması gereken bir konu. nitekim filozoflar da bu konu üzerinde çok akıl yürütmüşlerdir. din de bunun cevabını veriyor. çok kısa şekilde özetlemem gerekirse...

normal şartlarda her insanın optimize edilmiş, stabil bir yaşam yaşaması gerekir. bunu sağlamak için ise bazı maddeleri sağlaması gerekiyor.

1- entelektüel birikim ve inanç. kişi neye inandığını, neyi inkar ettiğini, hangi yoldan gitmesi gerektiğini bilmelidir.
2- aile bağları. kişi çekirdek ailesi başta olmak üzere yakın akrabalarıyla iletişim içerisinde olmalıdır.
3- hayat arkadaşı ve üreme. kişi hayat arkadaşı bulup onunla evlenmeli ve çocuk yapmalıdır.
4- maddi güç ve maddi özgürlük. kişi iş hayatında emek vermeli ve maddi güce sahip olmalıdır.
5- arkadaşlık, dostluk ilişkileri. arada konuşmalık bile olsa kalıcı bazı dostlukları olmalıdır.
6- hobiler. kişinin kafasını dağıtmak için hobilere sahip olması gereklidir.
7- oturmuş bir düzen. üstteki maddeleri sağladığında kişi zaten oturmuş bir düzene sahip oluyor.

eğer bu 7 maddede eksikleriniz varsa değersiz hissetmeniz normaldir. bu 7 madde olgunluğun, kişinin kendisini kusursuz hissedebilmesinin önündeki yegane anahtardır.

eksilenince çok oluyor.

Dayı böyle düşünenlerin derdi kendilerinin değersiz olmasından çok, başkalarının onların değerini bilmemesi ve değersiz hissettirmesi olabilir mi? Ben kimseye değerli demiyorum ama değersiz de demezdim genel olarak. Bu arada çok büyütüyorsunuz sadece rahatça yaşayın takmayın. Ama şöyle bir şey var değerini bilen insan kendisini değersiz hissettirenlerle yaşamaz ve ortamlarda bulunmaz. Yani,gerisini sen kendin düşün?

Kimse sizi değersiz hissettiremez kendinizden başka

Onaylanma ihtiyacı hisseden insanların ortak sorunu. Ortada onaylanmak için bir sebep yoktur ya da beklenen onay gelmemiştir. Hayatlarını kendi görüşlerine göre değil hep başkalarının onaylarına ihtiyaç duyarak yaşarlar. Korkmayın bu hepimizin içinde bir parça var. Çünkü bize öğretilen bu oldu. Ama öğretilerin elinden kurtulmak bizim elimizde. Sorgulamak en güzel çıkış yollarından biridir. Her hücresi eşsiz yaratılmış bedeninizle ve her türlü güzel şeyi barındabileceğiniz ruhunuzla aslında değerlisiniz. En önce kendiniz için değerlisiniz. Sonra başkaları için değerli olmayı düşünebilirsiniz.

üniversite yıllarında yoğun olarak hissettiğim ancak sonrasında anlamsız gelen duygu. kısaca boş bir iştir.