Gözlerim olmuş kan çanağı, atari oynamaktan. İnsanlarla diyalog kurmaya iğrendiğimden mütevellit odamın kapısını kitlemiş, annemle babamın dırdırından uzakta sakin bir gece geçiriyorum.
Neden sonra vildan geldi; kendisi annem olur, kapıyı tıklıyor.
Ses etmedim önce, bu sefer hem tıklayıp hem seslenmeye başladı sevişbeeeey diye.
İçimden söylene söylene salladığım baba koltuğundan kalkarak kilidi çevirip kapıyı açtım; ne var dercesine baktım yüzüne vildan'ın.
Kapıyı açmışım; niye açmıyorsun diye soruyor. Bunun için mi geldin be kadın, söylesene bir an önce derdini; dedim susarak.
Yemeğe gelmiyor musun diye sordu; bir tepsi hazırlatıp gönderirsin dedim, çaaat, kapattım kapıyı suratına.
Bence insanların çocuklar üzerindeki beklentilerinden ziyade çocukların ebeveyn üzerindeki beklentileri daha önemli ve kıymetli; oyuncak robot değiliz neticede. Büyüklerin yatakta üç beş dakikada şuursuzca bitirdiği işin bir bedeli olmalı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?