Hayat bize bunun da sillesini vurdu maalesef. Ailem tam hatırlamasam da daha ben ilkokul'a yeni başlamışken ayrılmıştı. Benim vekalet pedere kalmıştı. O zamandan sonra annem ben o yaştayken belki bir belki iki kere görüşmeye geldi ondan sonra oda gelmedi.
Ayrılan tarafta baba tarafında kalmakta ayrı sıkıntı. Ailesi tarafından yetim kalan çocuk olmak çok zor. Daha o yaşta benim için hayat bitmişti milletin annesinden bahsettiği ortamlarda sessiz kalıp uzaklaşmak yada cevap verememek yalan cevap verme zorunda kalmak beni yoruyordu. Hala da yorar.
Milletin bahsettiği anne sevgisini ben bir ömür tadamamım mesela. Anne nedir onu bile çözemedim çocuğu doğurup bırakmanın annelik olmadığını biliyorum.
Babam da bizi hayata karşı zorluklar için sertçe yetiştirdi. Onuda anlıyorum aslında.
Ne bileyim aile boşanması bende hâla tam kapanmayan yaralar bıraktı boşanan taraflar çocuğunu görmeye gitmeli hiç yoksa. Ben şimdi öz annemin sağ olup olmadığını bile bilmiyorum.
succulent
Çok üzüldüm. Ben de tam tersi babasız bir aile de büyüdüm. Bilmem kaç yaşından sonra babamı buldum. Şimdi ise annem uzakta. Ben de boşandım ama babasıyla çocuğumu sık sık görüştürüyorum o eksik sevgiyi yaşamasın diye
marla
Çok üzüldüm. Bilmediğim bir durum hakkında boş konuşup yorum yapmayı sevmem. Sadece büyümenin ne kadar sancılı olduğunu tahmin edebiliyorum. Yaralarınızın kapanıp iyi olmanızı dilerim.