şu an hissedilen duygu

üzüntü, imrenme, özlem ve karamsarlıkla dolu.

insanlara bakıyorum da lisede neler neler yaşamışlar neler neler yapmışlar neler neler konuşmuşlar. kendilerinden büyüklerle konuşarak kendilerini geliştirmişler, ailelerinin desteğini alarak belli yollarda yürüyebilmişler ve birçok şeyi başarabilmişler. tüm sıkıntılarına rağmen çocukken de gençken de arkadaşları olmuş. kendileri kabul edilebilmiş insanlar olmuşlar. arkadaşlarıyla birçok şey yapabilmişler.

kendime bakıyorum da onca yılı boşuna yaşamışım. evet arkadaşlarım var ama artık yanımda değiller. hepimiz uzağız. bende isterdim arkadaşlarımla doğum günümü kutlayarak ve okuldan sonra konuşarak bir şeyleri aşabileyim. olmadı. her zaman yalnızdım. ne aile bakımından destek görebildim ne de dünyadan. bana destek verecek insanlar da çok geç çıktı karşıma.

artık bir şeyleri yalnız aşman lazım vs deniyor da nasıl olduğu söylenmiyor bile. insanlar yardımcı olmaya çalışsa da olmuyor. ben artık bir şeyleri tek başıma yapmaktan bıktım. kabul edilebilmek isterdim her şeyimle. maalesef şu anki arkadaşlarımda o da yok. bende insanları kabul ederim her şeyiyle mal gibi. yolu yürümek güzel de gerçekten bağ kurabileceğim biri bile yok.

yalnızlığım hep derindi de artık insanın canını gerçekten sıkıyor. bunca zamandır her şey boşuna mıydı diyorsun. boşunaymış. bunu kabul etmek zor maalesef. bir bok olamayacağını bilmek kadar yıkıcı bir şey yok. çok basit şeyleri halledebilmek kadar zor bir şey bile yok.

bilmiyorum nereye kadar devam edecek bu süreç ama artık yanımda dostum diyebileceğim biri olsun istiyorum. gerçi gelse de muhtemelen bir süre sonra bağımız kopar. hep böyle oldu maalesef. artık biriyle ölene kadar dost olabilmek istiyorum.

aslında yaşamadığım tek duygu kaldı. aşk. onu da yaşayıp kaybederim kesin. kendini gerçekleştiren kehanet de böyle işler anca. iyi şeylerde kılını bile kıpırdatmaz. gerçi beni de kim beğenir ki? hem zor bir insanım hem de duyguları anlamakta zorlanıyorum. biri olsa bile hayatımda kesin mahvederim her şeyi. sevgililer ne yapar onu bile bilmiyorum.

yazasım geldi işte. bu başlığı gördüm yazdım. benden bu kadar. sanırım tamamen yalnızlığıma dönmek en iyi seçenek bundan sonra. burası da hayatımı kurtarmayacak ne de olsa.