Kıskançlık ve manyaklık kaynaklı değilse alır / veririm. Özellikle eşimse kesin veririm. Başıma bir iş gelir, telefonumun kullanılması icap eder, şifresini bilen tek kişi olmak istemem. Benim için telefonumu dış dünyadan gizlemek önemli olur yani, eşimden değil.
Sevgilime de verebilirim. O an lazım olmuştur sormuştur. Veya aynı şehirde yaşadığım veya birlikte yaşadığım biridir. Yukarıdaki gerekçe ile yine veririm.
Bir de bu kişilerin sinsi sinsi ben uyurken telefonumu karıştırmayacağına dair güven içinde olmalıyım. Kıskançlık veya merak, hiç önemli değil. Soracağını bana sorabilmeli.
İnsanın bazı şeylerle vaktinden önce veya olur olmadık bir şekilde karşılaşmasını hem ilişki açısından hem hayat açısından tahrip edici buluyorum. Hepimiz insanız, bazen öfkelenebiliyor ve çok sevdiğimiz insanların arkasından bile hınçla konuşabiliyoruz. Ben melek değilim arkadaşlar, benim hayatım için şu senaryo çok olası:
Manitama kızmışım ve bir kadın arkadaşıma şunları yazmışım "ay allah kahretmesin çok dağınık, bıktım artık gerçekten. Beni o kadar delirtiyor ki bazen..." Ne kadar sıradan değil mi? Ama adam kaygılı bağlanma modeline sahip kompleksli bir manyaksa, ki ben bulursam öylesini bulurum, bu mesajı okuması ne bunu itiraf etmesi ile, ne bu konuyu benimle konuşmak istemesi ile sonuçlanır. Bu olay pasif agresif bir biçimde benden intikam alması ve kafasında kurup durması ve ilişkimizin içine sıçması ile sonuçlanır. Halbuki aslında bir anlık sinirle mızmızlanmışım, belki evden çıkmadan önce yüzüne de söylemişim bunları falan gksnlfkd. İnsanlar işte böyledir. İrrasyonel, şuursuz...
O yüzden genel olarak hoşlanmıyorum telefonumun kurcalanmasından. Ama özellikle de gizlemiyorum. Hele bu saçmalıklara maruz kalmayacağım konusunda güvenebildiğim insanlara karşı. Arkadaşım vs de olabilir bu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?