gece arabayla amaçsızca dolaşmak

2 günde 1 yaptığım olay, insanları rahatsız etmeyecek yol hattından giderim böyle daha şehir dışı sahil şeridinden, 60-70 le mesela. Hafif dark elektronik/phonk müzik eşliğinde hayatı sorgulayarak, bir nevi terapi gibi oluyor. Durum böyle olunca insan kendini biraz npc gibi hissediyor. Bunu yapmadığım günlerde de yürürüm, uzun uzun. Yine müzik eşliğinde.

fazla melankolik.

modern dünyanın metropollerinde yaşayan insanlar olarak bir parça huzurun ve özgürlüğün köpeğiyiz...