insan olmak

Aslında çok zor olmayandır. İçinde yaşadığımız ve adına toplum dediğimiz bu yerde en azından bir kişinin acısını hissedebilmek-en azından anlamak-, sokaktaki bir canlının gözünün içine bakıp dokunabilmek, susuzluktan solmuş bir çiçeğe su vermek, aç bir canlıyı doyurabilmek, çiçeği koparmadan koklamak, ölümle sarılı bu dünyada yaşatabilmek bana kendimi azıcık insan gibi hissettirebiliyor.

bir arı, eşek ya da herhangi bir hayvan olmak gibi değildir. İnsan olmanın öncesinden belli bir kuralı yoktur, onu yaşarken sizin doldurmanız gerekir, tam da bu yüzden büyük bir sorumluluk ve çok fazla acı içerir. İnsan olmaklığımı paylaştığım bir dostumun da dediği gibi;

Cemi kuşlar dile gelir yazım der
Gövel turnam Şam'dan gelir güzüm der
Benim yaralerim tuzum tuzum der
Bir derdim var bin dermana değişmem

dostumuzla beraber, yaralanır kanarız.
her nefeste aşk ile yaradanı anarız,
erenler meydanına vahdet ile gir de gör
kırk budaklı şamdanda kırkımız bir yanarız.

Çoğu homo sapiensin beceremediği durum.

ne gelir elimizden insan olmaktan başka diyor charlie chaplin.

İnsan ağacının yaprağı; söz, çiçeği fikir, meyvası iştir.

Engin geçtan'ın en popüler kitabı

Yeryüzündeki en zor uğraş. zira ekseriyetle kolay olan şeyleri severiz biz. dinci olup ateist taşlar, Galatasaray'ı tutup Fenerbahçeli kovalar, çinli doğup uygur öldürürüz.

iyiye meyletmekle mümkün olan muazzam hadisedir. ek olarak: (bkz: #11169)

tasavvuf falan aklım bulandı yine, şunu da atayım kapatayım konuyu kötü oldum.