babaannemin kur'an kitabı hala kitaplığımızın en üst bölümünde duruyor, sayfaları okunmaktan yıpranmış fakat dışı özenle korunmuş.
ev işlerini bitirince pencerenin önüne kendi sandalyesine oturur saatlerce okurdu, biz de kuzenimle sessizce onu izlerdik ve sayfanın çevirişini beklerdik. bu sahne çocukluğumun ilk anılarından biridir. o kitabı sihirli sanıyordum. bizim resimli ve kocaman harfli kitaplarımıza benzemiyordu.
ona dokunmamıza izin vermezdi. nasıl da koruyordu, nasıl fark edilir bir saygı ve hürmetle eline alıyordu kitabı. şimdi kitaplığın tozunu alırken en çok ona özen gösteriyorum. sayfalarını çevirdikçe sanki babaannemin ellerinin kokusunu hissediyorum. yepyenisine değişmem onu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
yaşıyorsa da her dâim sırât-ı müstâkim üzere olsun inşâallâh.
maalesef vefat etti, mekanı cennet olsun.