sabahattin âli'nin dediği üzere "kalabalıklar içerisinde yalnızlık.." irdelememiz gereken bir psikoloji. bendeniz ilaç alsam da maalesef yenemedim bu bozukluğumu. insanlara farklı şekilde, farkı kişiliklerle bakmak, sanki 1 vücudu 2 kişi yönetmek gibi.. ödünç almak gibi yani.. ve o 2 duygudan nefsin, sahip olmak için gözünü hiçbir şeyin görmediğini.. ilaç, o nefs ile mücadele ve onu yormaktır ama kaybetmek demek değil..
oblomov, aşkı bilmez çünkü görmez.. bakmak ayrıdır görmek ayrı. bazen o kadar çaresiz kalıyorum ki sözlük, anlatamıyorum insanlara.. ne diyeceğim ki zaten? benim ikinci bir kişiliğim var mı diyeceğim? akıl kârı değil.
zor azizim zor..
varsın olsun insanı insan yapan varoluşsal sancılarıdır. dünyada sorunlar da vardır ve her sorunun bir çözümü olmak zorunda değildir. yaşanmalıdırlar acı de verse.
geçenlerde bir mes'ele için karakolda ifade vermem gerekti ve tebligat kağıdını beklerken suçluluk psikolojisine girdim.. halbuki sadece mes'eleyi gören/duyuran/bilgi amaçlı ifade verecek biriyim.. faili de değilim..
100mg ve gittikçe de artan derecede selectra kullanıyorum. sarhoş ediyor resmen..