selam. allahın selamı. yok arkadaş selamlama kültürü yok bizde. ya tanışıp vıcık vıcık olacaz ya da tanımıyorsa ışid militanıymışsın da apartmanı kılıçtan geçirmeye gelmişsin gibi bakacak. ifrat tefrit arasında gidip geliyoruz ortası yok.
zamanın birinde karşı komşuyla ilk karşılaşmamızda asansörde merhaba nasılsınız sanırım komşuyuz gibi bir başlangıç yapayım dedim, yarım ağız bir merhaba aldım, neyse ona da şükür. ikinci karşılaşmada ben bekledim doğal olarak. tık yok. be allahın adamı, merak etme çocuğu yollayıp tuz soğan istemeyecem aşağısı migros, oturmalı moturmalı komşuculuk oynamayacam, sen istesen bile ne vaktim, ne niyetim ne de milletin gönlünü eylemeye tahammülüm var. ver selamı geç işte. ağzını oynatmak zor geliyorsa cümle kurma, hafif bir gülümse o bile yeter.
Nerede yaşıyorsunuz
epeydir yurt dışında… ama anlattığım olay istanbul'un göbeğinde bir sitede yaşanmıştır.
İstanbul için normal bence. Daha küçük şehirlerde hala devam ediyor. Küçükken çok garipserdim ama artık aileden alıştığım icin selam vermeden konuşmaya başlamam ama teşekkür ediyorsun işte bir seye en azında kafa sallamak zor olmamalı ya bence. İş yerinde, mağaza çalışanları için vs. Onlarida anlıyorum elbette o yüzden umursamıyorum.