Biri gözüme yumruk atsa, morarır, şişer, bir şekilde dışarıdan kolayca görülebilen bir tepki ortaya çıkar ve gözüm ağrıyor dediğinizde çok da sorgulanmaz. Aynı şey zihinsel yorgunluk olunca, bunu yakın zamanda yaşamayan kişide pek bir karşılığı olmuyor. Bana dışarıdan bakan birisi, oldukça rahat ve galesiz bir hayat sürdüğümü düşünebilir. Çünkü ağır bir iş yoğunluğum yok, kendi işimle uğraştığım için, gün içinde bir şey olursa anında zaman ayırabiliyorum. Bir yerlerden yorgun argın gelmiyorum. Tam olarak hayat sana güzel be diye laf atılacak biriyim.
Bir de benim perspektifimde bakarsak olaya, kendi işimi yönettiğim için, üstten bir baskıyla beni yolda tutacak bir mekanizma yok tamamen kendi kendimin efendisi olmak durumundayım. Depresyona girip, biraz savsaklasam kimse sorun etmez ancak sonucundaki tüm olayların sorumluluğu sadece bana ait olur. Yapacağım işleri önce zihnimde kurup, ardından yolda çıkabilecek pürüzleri hayal edip, en sonunda da onlara çözüm bulup, bunları yapmam gerekiyor. Mükemmelliyetçi bir yapıdaysanız, bu süreç daha da uzayıp, insanı çileden çıkaracak duruma getirebiliyor. Bu da günün çoğunda boşluğa bakan, kendisi bir yerde aklı başka bir yerde olan birine çeviriyor beni.
Bu yorgunluk illa işle olacak bir şey de değil, gelecek kaygısı, başka bir şeyin umudu, ne olursa olsun, aşırı düşünmeye yol açıp sizi içten içe bitiriyor ancak dışarıdan buna da rahat batıyor denilebiliyor maalesef.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?