aslında tamamen kişisel bir deneyim. Ben hiç böyle hissettigimi hatırlamıyorum. Ama bu hissin sebebini az çok tahmin edebiliyorum. Aile ilişkilerinde kadın kısmı daha baskındır, evlendikten sonra da ailesiyle sıkça görüşmeden yapamaz, Dolayısıyla genel olarak daha az görüşülen baba tarafı gözden Irak gönülden Irak konumuna düşer. velhasıl, annenin gayretiyle sıkça görüşülen ana tarafına karşı çocuklarda böyle bir samimiyet hissiyatı oluşabilir. aldanmamak, ister ana ister baba tarafında olsun hakkedene hakkettiği şekilde davranmak lazım gelir.
annenin kardeşlerini babanın kardeşlerine göre daha samimi bulmak
ömrü elverdiğince aylak aylak gezinerek serserilik de yapsa, tanrı misafiri gibi müthiş bir kimlikle ayak bastığı konduda rahat tavırları ile birkaç ay sonra ev sahibi rolüne de bürünse, ebeveynden daha çok azarlasa veya tartaklasa, velhasıl ciğeri beş para etmese de dayı kişisini; dedikodu delisi, laubali, iki yüzlü, kolay ağlayabilme özelliğinin yanı sıra kahkahası bol, hin, kindar, arsız teyze kimsesiyle birlikte, yeğenlerine mesafeli veya ciddi yaklaşmak dışında hiçbir günahı kabahati olmayan aristokrat amca/hala ikilisine yeğleme edimi, ayıbı.
Babamın kardeşleri hayatta değil ama anlattıklarına göre öyle olurdu. Dayilarimi seviyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?