behzat ç.

bir ankara polisiyesi.
hayata karşı işlenen suçların karşısındadır.
bu isimle çıkan birkaç roman ve tv dizisi aynı zamanda da sinema filmleri vardır.
karakterin yaratıcısı emrah serbes
tir.
edit : bir marla ukdesi.

İzlerken Kâh güldüğüm kâh hüzünlendiğim dizi.sanki rol yapmıyorlar da kamera belgesel çekiyormuş gibi. Hele tamamen evde geçen, menemen yedikleri bölüm efsanedir. O samimi ortamı hiçbir yerde bulamazsın.
(bkz: amirim)
(bkz: harun)
(bkz: akbaba)
(bkz: hayalet)

Rakı koy la!

İzleyicileri için yeri diğer dizilere göre apayrıdır.
Gerçek anlamda polisiye-macera kategorisini her şeyiyle bizi bize anlatarak harmanlar.

Bir üstteki yazarında ( Camus) belirttiği gibi ana karakterlerde (behzat amir, harun, hayalet, akbabuş) bir mutsuzluk ve karamsarlık hakimdir. Sürekli birbirlerine laf sokmaları, az da olsa aşağılamaları, espri yapmaya çalılsalarda çok gülmemeleri, yaşama enerjilerinin olmaması hep bundan kaynaklıdır. Ana karakterler mutsuzdur. Bu durum Memduh başganda, ercümette, şevkette hatta sert bir mizaca sahip olsa da savcı esra da görünmez.

Diziyi bir anda leyla ile mecnunun bir bölümünün içinde bulurken, başka bir anda çalgı çengiyi bu dizinin içinde buluruz. Bu üç yapımın eş zamanlı olarak aynı evrende geçtiği sonucuna geliriz ki bu da başlı başına bir sarmala götürür izleyiciyi.

Her şeyi kenara bırak gerçekçi dizidir.türk polisini Hollywood ağzıyla konuşturup olmadığı şekillere sokarsan hata yaparsın,o dizi değil taklitçilik olur,behzat ç bu ülkeyi iyi yansıtır, polisler de tam olarak böyledir, Hollywood ağzıyla konuşmazlar.
-Rakı koy la!

Gerçek polisi tam anlamıyla anlatır. Arka sokaklar gibi güzellemede yapmaz. Dertleri bizim dertlerimizdir. Bildiğin bizim gibi konuşur karakterler.

Çoğu dizi ve filmden iyidir, mesela yüzüklerin efendisi, star wars gibi abartılmış yapımlar bunun eline su dökemez.

Aylardır bi başlayamadım ya