dost kazığı

yediğiniz veya attığınız en büyük dost kazığı neydi?
ben bu tarz bir şey hatırlayamadığım için cevapsız bırakıyorum şimdilik.

İnsanlara olan beklentimi minimumda tuttuğum ve dostluk diyeceğim seviyede az insan olduğundan dost kazığı diye nitelendirebileceğim bir durum başıma gelmedi.
Beklentiyi minimumda tuttuğum halde yaşadığım hayal kırıklıkları oldu elbette. Babasını kaybetmesi sonrası maddi ve manevi olarak destek olduğum bir dostum maddi olarak çok iyi kazanan biriyle evlendi ve değişti. Eskisi gibi samimi gelmiyor bana. Bana artık farklı hissettirdiği için artık o kadar da fazla görüşmüyoruz. Uzak denilmez ama eskisi gibi değiliz işte. İnsanların söylem ve eylemleri arasında farklılık varsa, değiştiyseler bunu fark etmek benim için kazıklanmak gibi bir şey.

Benim karıştığım bütün kavgalar hep birilerinin sebep olduğu ve bir anda kendimi içinde bulduğum durumlardan ibaret. Üniversiteden beri kavga gibi saçmalıklara girmiyorum ancak lise zamanında büyük bir kazık yediğim doğru. Kısa kesicem, üç arkadaş takılıyoruz, üçüncümüz yakışıklı çocuk, öyle olunca da başı hep derde giriyor çünkü diğer erkekler rakip olarak görüyorlar. yine öyle bir olayda bu sefer fazla bokunu çıkarttılar sürekli laf atmalar bir şeyler, en sonunda dayanamayıp bir tane çaktım. Ardından epey karmaşa oldu biri arkamdan gelip beni yere yatırdı üç beş yumruk yedim falan, tekrar kalktım ben salladım rastgele derken ayırdılar olay bitti gibi oldu. Arkamı bir döndüm bu ikisi izliyorlar. kravatları bile bozulmamış beyefendilerin. O zamanlar çok büyük bir kazık olarak algılayıp, kendime kızmıştım sonradan fark ettim ki, çocuk kavga etmek istese kendi başlatırdı zaten, bu kavgayı her ne kadar onun için etmiş olsam da, bu onun istediği bir şey değildi.

Uzun lafın kısası dost kazığı sanılan şeylerin çoğu esasında iyi analiz edememekten kaynaklı şeyler, insanların doğasını az çok bilirseniz ve kimseye, kendilerini tehlikeye atacakları sonuçlarla sizin aranızda bir seçim yapmaya zorlamazsanız, kazık yemiş de olmazsınız.