geçmiş zamanlarda şiir yazmanın, roman yahut güzel bir kitap yazmak gibi salt bir değeri olduğunu düşünürdüm. lakin günümüze geldiğimizde şiir denen şeylerin çoğunun tamamen hayali, insanın ruhunu beslemekten uzak sıkıcı şeyler olduğunu görüyorum. ideoloji içeren şiirler hariç beğenip sevemiyorum. aşk, şiirlere sığmayacak kadar yücedir.
Şairlere gelince, onlara da yoldan sapanlar uyar. Onların her vadide şaşkın şaşkın dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmez misin? Ancak iman edip dünya ve âhiret için yararlı işler yapanlar, Allah'ı çokça ananlar ve haksızlığa uğratıldıktan sonra kendilerini savunanlar başkadır. Haksızlık edenler, neye nasıl dönüşeceklerini yakında görecekler.
(Şuara 224-227)
Kur'an'daki şiir ve şair eleştirisi boşa değilmiş vesselam. Bir hedefi olmayanların avuntusudur çoğu zaman şiir dediklerimiz. Artık daha iyi anlıyor ve görüyorum.
Benim şiir anlayışım için (bkz: mezmurlar)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?