Açlık normal koşullarda fizyolojik bir süreçtir. Yavaşça artar ve başat koşul giderilmesidir, ne ile giderildiği değil. Midenin boşalması, enerjinin tüketilmesi ile hissedilir. Doyma durumu da pek çok canlı için en önemli haz mekanizmalarından biridir.
Haz alma durumu enteresan. Farkındaysanız yaşamı mızı sürdürmemizi sağlayan eylemlerden inanılmaz haz alırız. Boşaltım gibi, seks gibi, yemek yeme gibi.
Dopamin salınımı ile ilişkilendirilmiştir. Modern dünyada dopamin bağımlılığı gibi bir kavramdan bahsedildiğini duymuşsunuzdur. Bu dopamin salınımını başka pek çok şey uyabilir: oyun oynamak, bir şeyler izlemek, öğrenmek, sanatla uğraşmak ve hatta ilgi görmek.
Ancak en önemli olanlardan biri temel ihtiyacımız da olan yemek yemektir. Bu sayede, açlık hissi psikolojimizden de etkilenmeye başlar. Kişiler yemek yemenin veya yeme menin verdiği hazzı keşfedince işler biraz değişir.
Duygusal açlık, fizyolojik olarak aç olmamızı gerektiren bir durum olmasa bile dopamin ihtiyacının da etkisi ile açmış gibi hissetme halidir. Obezite gibi kilo alımı getiren şeyler söz konusu olduğunda bu durumun üzerinde çokça durulur. Ama bence bunun tersi de mümkün, duygusal tokluk yani. Ya da aynı şekilde "duygusal açlık." Çünkü bazı insanlar da hazzı yeme dürtüsüne karşı çıkmakta bulurlar.
Kısacası açlık halinin duygulara göre düzenlenmesidir. Aşerme benzeri bir davranış görülebilir: kişinin spesifik bir marka çikolatayı inanılmaz derecede istemesi ve başka bir yiyeceği kabul etmemesi gibi. Bu durumlarda yediğimiz yiyeceklere bakarak duygu durumumuz ve hislerimiz hakkında çıkarım yapılabileceğini düşünen uzmanlar vardır. Yoğurt yemek istemek başka bir ihtiyacı dışa vurur iken, patates kızartması yemek istemek belki bambaşka bir hissi ifade eder.
Bu konuda bazı kitaplar var, birisi şu:
Ben okumuş ve yararlı bulmuştum.
Bakmak isteyebilirisiniz.
