Mehmet Pişkin devam etseydi daha fazla partileyebilirdi, güzel şirketlerde güzel pozisyonlarda iş yapabilir, güzel kadınlarla aşklarına devam edebilirdi. O alabileceği Hazzı hayattan aldı ve ardına düşebileceği bir hazzın olmadıgını farkettiği anda anlamsızlık boşluğuna düştü.
Oysa çok basit bir hata yaptı. Hayat'ın anlamı hedonizmin sonsuz çukurlarında bulunamaz. Her zaman daha güzel bir kızla tanışabilirsin, her zaman daha iyi bir arabaya binebilirsin, her zaman daha iyi bir evde yaşayabilirsin. Bunlar hayatın anlamı değil gereğidir. Elbette erkekler güzel kadınlarla beraber olmak, güzel takımlar giymek, güzel arabalara binmek ister, ama bunlar için yaşanmaz-yaşarken bunlar olur.
Yaşanabilecek en iyi hayat kahramanca bir hayattır. Onurlu bir dava uğruna mücadele etmektir. Açlıkla savaşabilirsin, bir çocugun okumasını sağlayabilirsin, bulundugun pozisyonda ülkene hizmet edebilirsin, yaşlılara yemek dağıtabilirsin. Bunların hiçbiri diğerinden büyük değildir. Ama hepsi onurlu ve kahramanca yaşamanı sağlayan şeylerdir.
Başka insanların gülümsemesine vesile olmak, dünyayı daha iyi bir haline getirmek için çabalamanın kişide yarattıgı hazzı Mehmet hiç anlayamadı.
Fabrikalarda çalışan işçiler, hukuk mücadelesi veren avukatlar, demokrasi mücadelesi veren gazeteciler, HES'lere karşı çıkan köylüler ve dünyanın her tarafında nice insan dünyayı daha iyi bir haline getirmek için bir parça da olsa savaşırken Mehmet ne kadar zevk alarak bu hayatı yaşadığını gözümüze soktu.
Mehmet Pişkin bu dünyada erişebildiği her şeyi son damlasına kadar tüketti ve adeta magazin malzemesi haline getirerek, bakın ben gidiyorum, siz beni doyuramadınız, tatmin edemediniz- dercesine canını verdi.
Bunun gibi insanlara saygı duyarsam aşağıdaki insanlara haksızlık etmiş olurum.
bir diğer nokta da bir insanın yaşam amacını biz belirleyemeyiz. elbette saygı duyup duymama meselesi değil bu ama uğraşan insanlar öldü diye bu adama saygı duymamak yanlış. bir insanın hayatı bir başkasından üstün değil asla. mehmet pişkin de emek vermeden bu duruma gelebilecek biri değildi. kolay değil yani okuduğu okul da yönetici pozisyonuna gelmesi de.
küçük bir noktayı da söyleyip bitireyim. her zaman daha iyisi diye bir şey yok. her şey bir noktada biter. bunu kabul etmek lazım. her zaman daha iyisi var diye uğraşırsak daha beter hale geliyoruz.
2- Ben onu fazlasıyla kabul eden insanların oldugunun var oldugunu anlıyorum konusmasından. Mesele kabul edilip edilmemek değildi. Tatmin olup olmamaktı. Yani aşkı defalarca yaşayan ve kendi deyimiyle partileyen birinin yalnız kaldıgını, kabul edilmeyip dışlandıgını düşünmek bana yanlış geliyor.
3- Eğer ben bugun bir yerlere gelebilmişsem emeğim sayesindedir. Zaten entry'mi okuyup yorum yazmıştınız. Mehmet fazla dağıttıgı ve toparlayacak motivasyon kaynağı olmadıgı için bırakmayı seçti.
4- Saygı meselesi subjektif, benim hayat görüşüme göre Mehmet'in yaşadıgı hayat anlamdan yoksun. Yaşamaya devam edip , kendini toparlayıp bana farklı bir hikaye anlatsaydı saygı duyabilirdim ama zevkin peşinde kendini tüketip bunları da herkesin gözüne sokarak gitmesi kendi açımdan değersiz bulmama sebep oldu.
2- arada bir cümle söylüyor. bunun olduğunu düşünmüyorum o yüzden.
3- onun emek vermediğini göstermez. emek vermeden o kadar yükselemezsiniz.
4- saygı subjektif değildir. saygı göstermek ve duyma zorunda olduğumuz bir şey. kişiye göre de değişmez.
dünya kendimizin etrafına dönmüyor. hepimizin hayatı ciddi şekilde farklılık göstermiyor. bir insanın emek göstermesi de onu değerli kılan şey değil bence. bu yüzden ölen insan hakkında sırf zengin diye ona nefret duymak ve saygısızlık yapmak bana göre yanlış bir şey. hayatın anlamı konusunda da hepimiz farklı görüşteyiz. sizin için emek vermektir benim başka bir şey mesela. o yüzden birbirimize saygı duymak zorundayız.
tabi saygı konusunda cinayet işleyen, tecavüz eden, pedofili sapıkları ayrı kefeye tutuyorum. onların saygı duyulacak gösterilecek tarafı yok.