Geçen kış Bodrum ziyaretimde tesadüfen aynı zamanlarda orda olduğumuz için bir sözlük arkadaşımla oturup bir kahve içelim diye buluştuk. Neyse hava buz gibi yağmurlu, oturduk meşhur bir kahveci dükkanına muhabbet muhabbeti açtı bir yandan yağmur yağıyor bi kaç saat kahve muhabbet yapıp hadi dedik biraz turlayalım, onun ilçeden ayrılmak için biraz zamanı vardı bir bara girdik birer bira söyledik neyse onu da içtik koca fıçı bira ordan da dağılalım artık deyip otogara gittik. Hafiften çişim var ama ordan da arkadaşlarımın evine gideceğim bodrumun diğer ucu. Neyse dedim, gidince girerim. Dolmuşa bindim ama bir müddet sonra sıkışmaya başladım. Yok tutamıyorum, kesin altıma edeceğim. Issız karanlık yol boyu. Bir benzinlik gördüm. Yarı yolda indim dolmuştan, hayatta en rahatladığım anlardan biri o an olabilir. O an işemekten başka hiçbir derdim yoktu. O tuvalete girince tüm dertlerim sıkıntılarım bitmişti. Ta ki buz gibi havada, ıssız bir yolda mal gibi kaldığımı anladığım an.