allah

ey vahdet! bahr—i bîpâyân! sensin mevcezen
kesret—i emvac içinde rûnüma sensin yine
bin isim, yüzbin çeşit vermişsen de kendine
her ne dense, asuman, eflâk, ervah-ı beden
yalnız sensin, sen!

dikkat—ü im'anla baksa çeşm—i insan âleme
asumane, kubbe—i minaya, mihr—i envere
alem-i balâya, arşa, bir de bu esfel yere
dürbûn-i marifetle baksa vech-i ademe
yâlnız sensin, sen!

sûmbül-ü reyhanda da şevke ve gülanda da
dilhıraş—ı feryad—ı arslanın, nevası bülbülün
gonce-i şevk-bahsi, bûy-i ruh-nüvazı bir gülün
zerre-i camitte de, en ufak hayvanda da
yalnız sensin, sen!

cümle havâssımda, kalpte, akl-ü vicdanımda
şevk-i aşkla mest-ü bîhuş olduğum demlerde
derdnak yârdan mehcur kaldığım demlerde
hasret—ü firkatle sûzan, bıkar ar canımda
yalnız sensin, sen!

ağuş-ı vuslatımda mehlika lerzan iken
cavidanî bir hayatı sığdırırken âne
bîhuş nigeran olurken kar gibi gerdâne
havi—i ulviyette ruhum valih—ü hayran iken
yalnız sensin, sen!