Arkadaşlar ben insanı barbunyaya benzetirim.
İçinde zeytinyağı vardır, soğanı vardır, şekeri vardır, tuzu vardır.
Kimisi atıyorum havuç koyar, kimisi patates koyar.üzerine maydonoz falan filan yani barbunya mixtir ya.
Şeker, şeker iyi midir?
Yerine göre. Puding koyarsan tabii yeridir. Ama atıyorum yani lahmacuna şeker atılır mı? Yakışmaz.
Keza tuz. Baklavaya tuz konmaz mesela koyulmamalıdır.
Ama atıyorum patates kızartmasına serperseler, yakışır.
Yani şimdi barbunyadan yağını çıkar, soğanını çıkar,şekeri çıkar, tuzu çıkar havucu patatesi tüm malzemesini çıkart.
Geriye saf barbunya kalsın. O öyle saf barbunyayı yer misin? Yemezsin. Yesen de sevmezsin anlatabiliyor muyum?
E şimdi, insandan da insanı insan yapan kaosu çekip aldığında, o geriye kalan ruhsuz posayı da sevemezsin.
Ben böyle görüyorum. Yani diyeceğim o ki arkadaşlar ben her şeye rağmen sizi, bizi bizleri çok seviyorum..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?