gürültülü ortamları sevmemek

yaş ilerledikçe çok sesli ortamları kaldıramama durumu. metropol şehirlerdeki trafik, toplu yaşam alanları, iş yeri vb sebeplerden dolayı gün sonunda ek bir aktivite yapmaya hevesim kalmıyor açıkçası son zamanlarda. cehalet ile gürültü arasında doğru bir orantı olduğu görüşüne sonuna kadar katılıyorum. cadde aralarında arabayla son ses dolaşan piyasacı abilerimizin kız düşürmeye çalışması buna iyi bir örnek. geçenlerde parayla kız düşürmek gibi bir başlık görmüştüm, işte böyleleri onlardan daha fena a dostlar. yapmayın etmeyin abiler gösterişle hiçbir şey ol-mu-yor.

yaz aylarında geceleri güzel bir balkon sefası yaşatmadılar, şarkı seçimleri de çok kötüydü zaten keşke izole etsek böylelerini.

Eğer biriyle iletişim kurmam gerekiyorsa evet kesinlikle gürültülü ortamda olmuyor bu iş ancak öyle ortada konuşulacak pek bir şey yoksa ve kafa dağıtmaksa amaç, gürültülü mekanlara da hayır demem. Tercihim her zaman güzel bir sohbet ortamı sağlayan sessiz yerler tabi.

Yooo doğa gürültüsü olduktan sonra severim saatlerce kuş şakımalarını dinleyebilirim. Ama artık insana ve insan sesine tahamülüm yok

Sevmediğim tür gürültü olursa dayanamam uzaklaşırım. Düğün ve çocuk gürültüsü gibi mesela.
Fakat bir rock konseri olsa hoparlöre yaklasirim.
Tamamen psikolojik sanırım gürültü tanımı

gayet normal durumdur istanbulda yaşıyorsanız çocuk seslerinden araba seslerinden bıkmışsınızdır.

Benim bu. Düğün, dernek, maç, kavga dövüş sevmiyorum. Egzoz patlatanlardan nefret ediyorum. Drift yapan, ara gaz verenlere gıcık oluyorum.