pandemi başına kadar bakamazdım. zira bakmanın temel koşulu beslemektir. sadece alnına soğuk havlu koymakla, ilaç vermekle, üstünü örtmekle sevgi beslemekle bakılmış olmuyor. bir de besleyebilmen lazım o kadını/adamı.
neyse ki hanım taş gibi. bunca senedir bir kere yatak döşek hasta oldu. o da domuz gribinin zirve yaptığı zamanlardı. 2009 ya da 2010 senesiydi yanlış hatırlamıyorsam.
kanun hükmünde kararnameyle ve ışık hızıyla kayınvalideyi getirmiştim başına ve kocalık görevlerimin beceremediğim bu kısmını kendisine delege etmiştim utanç içinde.
neyse ki pandemi adam etti beni. evden çalışırken, bu yemek yapanlardan neyim eksik, akşam yorgun argın geldiğinde önüne sıcak yemek koyabilmeliyim dedim ve youtube'dan baka baka öğrendim.
artık istediği kadar hasta olabilir ama olmuyor, kadın sağlam çıktı, ben ne yapayım! farkında olmadan yatırımın kralını yapmışım meğer.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?