kanıksamak

Dayatılan kişisel gelişim teorileri ile hepimiz ben merkezci olduk. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın söylemiyle sürdürüyoruz hayatlarımızı, kendimize döndüğünde ise bu çark nefret söylemlerinde bulunuyoruz. Elini bir taşın altına koymayan sefil yaratıklar olduk. Kelebek etkisinin önünü kestik. Sadece nefret duyuyor ve nefret duyuruyoruz. Ama değiştirmek adına bir hamle yapmıyoruz.

İnsan ve toplum için son derece tehlikeli bir durumdur. Toplumun kötülükleri, vicdansızlığı ve ölümleri kanıksamış olması içten içe yaşadığımız çürümeyi de beraberinde getiriyor.
Bu ülkede akıl sağlığımızı korumanın çok zor olduğunun farkındayım. Ancak kanıksadığımız, dile getirmeye gerek dahi duymadığımız kötülüklerle karşılaştığımızda bizim de sesimizi duyan olmayacaktır. Alışmamamız gerekiyor.

sürekli aynı döngüyü yaşıyorum ama o etkilenmeme işini çözebilmiş değilim maalesef.

Sürekli tekrar eden durum ve olaylara bir yerden sonra alışıp olan bitenden olumlu veya olumsuz yönden hiç etkilenmeme.