kapanmayı istemeyen kız evladı evlatlıktan reddetmek

Her ne kadar seküler bir yaşam tarzına sahip olsam da, düşün bazında dini ve ahlaki değerlere Önem veren bir babayım. kendi kararlarını verebileceği yaşı çoktan geçmiş olan kızım Bir gün karşıma gelip, “ Baba ben kapanmak istiyorum” Derse, “ Kızım kendi bileceğin iştir, kendini nasıl rahat hissedeceksen öyle davran, yeter ki bu bir erkek arkadaş baskısıyla olmasın” derim. Ama her ne Yaparsa yapsın, evlatlıktan reddetme gibi bir seçenek söz konusu bile değildir. O benim gözümün nurudur. buradan hareketle, kapanmayı istemeyen kız evladını da, evlatlıktan Reddetmek saçmalığın daniskasıdır.

baba, bir kız evladın ömrü boyunca güven duyacağı tek kaledir. bunu bilmek ve buna göre davranmak, bir baba için onurların en büyüğüdür.

Milletin türbanını zorla açtırıp okullara almayan yobaz zihniyetin karşı tarafındaki diğer yobaz zihniyettir.
Kemalistler ve şeriatçılar bir madalyonun iki yarısıdır.birbirini yobazlıkta tamamlarlar.

Cahilliktir. Aşağılılıktır. Bence muhafazkar birçok ailenin çocuklarının ergenlikleriyle sorunu var. Ergenlik nedir bilmezler. Biz ergenlik mi gördük derler. Bilmediğin bir şeyi öğretemezsin. Öğrenmeye kapalı oldukları için ya da maddi sebeplerden dolayı fırsatı olmayıp cahil olmak zorunda kalan kimseler böyledir. Daha neler o kadar çok şaşırırsınız ki. Narsistler, deccaller, soyu kesilmesi gereken kimseler var. Saygı benim için her şeydir. Ben de ortalama muhafazkar bir ailenin çocuğuyum. 14 yaşımda kendi isteğimle kapandım. Son zamanlarda babam pantol giymemi istemiyordu. Oysa zaten öyle açık saçık giyinmeyi ben sevmiyordum. Sana etek alalım diyip duruyordu. Hiç aklımda olmamasına rağmen bir gün çarşıdayken dedim ben kapanacagim. 2 şal bir tunik aldık. Öyle kapandım. Eğer isteseydim ailemin bütün tepkilerine karşı kapanmazdım. Biliyorum onlarda pesederdi. Her neyse kapandığım için pişman değilim. Bence kapanmak tesettürün en basit adımı. Bir şal, dizin bir karış üstü tunik, hafif bol pantol. Evet bu tesettür değil, bu kapanmak. Namaz kılmıyorum. Sık sık kuran okumuyorum ama tabi ki bazı hassasiyetlerim var. Çok sorguluyorum ama Allah'a da güvencim tam. Kendime saygı duyuyorum. Henüz bilmediğim çok şey var. Yalnızca kuran okumak için kuran kursuna gittim o kadar. İnandığın gibi yaşamazsan yaşadığın gibi inanırsın. 10. Sınıfta imam hatip okuluna geçtim. Çünkü ekonomik anlamda ailemi zorlamak istemiyordum. Gidebileceğim en uygun okul o gibi geldi ve aynı liseden bir arkadaşımda gitmişti zaten. Ben bu lisede o kadar çok zorlandım ki. Zaten 10.sınıfta tek yaptığım şey felsefe, ingilizce derslerine katılmak. Diğer derslerde ise full kitap okumakti. Hoca kızmasın diye hem dersi takip eder hem kitap okurdum jsjsjsjsjsj. Ezberler beni aşırı zorluyor. Diğerleri gibi daha iyi bir kuran eğitimine sahip değildim. Konuşma şansımız olduğu meslek derslerini severdim. Bir dönem 5 vakit namaz kılmaya başladım. Oldukça iyi de geldi ama eee o kadar abdest almışım kuran okuyayım yok meal okuyayım sonra zaten kitap okuyayım derken baktım o kadar çok vaktim gidiyor ki. Bir şekilde bıraktım. Ezber konusunda iyi değilim. Unuttuğum çok süre ezberi olmuştur. Henüz daha çok cahilim öğrenmem gereken çok şey var. Çok sayıda dini kitap aldım ama bitiremedim. Benim sorunum bu Her şeyden biraz bilirim ama bir şeyi her şeyden daha fazla bilmem sanırım belki psikoloji hariç. Hayat beni bundan sonra nereye götürü bilmiyorum ama bir yolda yürüyorum. Bazı konularda konuşamıyorum çünkü bilmiyorum :). Toz pembe yaşayamam. İsyankar, özgür ruhlu, babası tarafında ana muhalefet partisi ilan edilmiş bir kız çocuğuyum. 10 yaşıma kadar kulaklarım kendi sesimi duymuyordu. Sonra öğrendim ki onların beni dinlemesi için sesimi çıkarmam gerek. Ailemde ayrık otuyumdur. Diğerleri gibi hemen her şeye uyum saglayamam. Sorgulamam gerek. Üniversite tüm bunları sorgulamam için güzel bir ortam sağladı bana. Onlarda tıpkı benim gibiydi. Hepimiz aynıydık. Varoluşsal sancılar çeken muhafazkar bir ailenin kız çocuğu. Annem namazlarını asla kaçırmaz ama babam dönem dönem 5 vakit namaz kılmıştır. Sanırım vesveseli ve iradeli birisi değil. Ben cehennem de yanacağım diyor bol bol jsjsjsjssj. Bana sık sık namazlarını kıl, kuran oku diyor. Ben bunları sana söylemekle yükümlüyüm diyor. Ben de bunun benim tercihim olabileceğini söylüyorum. Sorularıma verebilecek bir cevapları yok. Onları öyle kabul ettim. Bütün yaralarımla barıştım. Ben kendi yolumu yürüyorum. Kendime ve digerlerine saygı duyuyorum. Kendime bir hayat kurmaya çalışıyorum. Bir sure once de kendi kendime depresyonu atlattım.(21 yaş)
(Ben buyum bütün bunları yazarken bütün gücümü kaybettim bile. Aynı zamanda şarkı da dinliyordum. Öğreneceğim öğreneceğim kendime öğreneceğim ya sabır ama çok inatçıyım. Bile bile yanlış yaparım.)
Bu arada ailelerin dinini evlatlarına öğretmek istemeleri çok normal ama ben evladım için bunu tercih etmem. Baskın bir egitimi asla zaten. Ahlak eğitimi daha önemlidir.