Zannettiğim kadar zeki değilim , zannettiğim kadar güzel değilim , zannettiğim kadar sevilmiyorum , zannettiğim kadar başarılı değilim...
İnsanların konuşmak için can attığı birisi değilim hatta konuşmak bile istemediği birisiyim . Başkalarının kolay ulaştığı çoğu şeye ben çabayla bile ulaşamıyorum.
Beni koşulsuz sevecek insanlar bile bana karşı mesafeli .
Sorunun ben olduğunu düşünüyorum. Bazı şeyleri düzeltmem gerektiğinin farkındayım ama düzeltecek bir şey de bulamıyorum .
Kimseye kötü duygularla yaklaşmıyorum , kaba ve kırıcı sözler kullanmıyorum, insanların özel hayatlarına müdahale etmiyorum , sorumluluklarımın farkındayım... Ama insanlar bana karşı hep mesafeli ve bir adım uzaklar .
Öyle ki beni tanımayan insanlar bile bana karşı mesafeli . Dış görünüşün de önemli olduğunu biliyorum ama insanların mesafe koyacağı bir görünüşe de sahip olmadığımı biliyorum . Bir şeyleri eksik yada fazla mı yapıyorum acaba ? Yada gerçekten bunları haketmeyen biriyim , bilmiyorum.
İçimi burkan bir konuydu öylesine yazmak istedim .
bloody mary
yanlış yere yanlış eforu sarfediyorsun. kendimden biliyorum. sana özel bir alan yarat. orada bir şeylere ihtiyacın olmaz.
mischief
İnsanları s.et önemseme.çoğunun maymundan hallice hayatları var.bu hayatta sadece kendine odaklan ve diğer insanlara çok fazla değer verme.
yesilin kizi
Önerileriniz için teşekkür ederim . Ama insan doğası gereği diğer insanlara bağımlı yaşıyo maalesef . Bu bir gerçek.
mischief
Diğer insanlara belli ölçüde ihtiyacımız var elbette,ekmek için fırıncıya,patates için çiftçiye,tedavi için doktora ihtiyacımız olacak. Önemli olan kendimizi başkaları için paralamamak,her şeyin ölçüsü vardır.