Uzun zamandır insanlardan uzak kalıp bir kapalı kutu gibi içime saklandım. Kimseyle uzun diyaloglara girmiyor, kimsenin amacını kendim gibi benimsemiyordum. İnsanları kendi hallerine bırakmış, açıkçası çok da insan seven biri olmaktan çıkmıştım. Umursamaz ve gayesizdim. Ama bu bana yaşıyormuş gibi de hissettirmiyordu. Çünkü bu durumda sevinecek ve üzülecek yani size insan olduğunuzu hatırlayacak bir duygu durumu kalmıyordu. Tamamen nötr hisler ve robot gibi bir yaşamın başlangıcı gibiydi. Sanırım ben o durumun içinde kendimi güvenli bölgeye almışım. Sanırım yine o güvenli bölgemde kalmak istiyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?