tarif edilemeyen duygular

Bir yakınınızın tanıdığınızın gözlerinizin önünde eridiğini kendisini eritip bitirdiğini görmek. Günden güne kendisini bitiren çok alkolik gördüm çok uyuşturucu bağımlısı gördüm hepsinin sonu ya cezaevi ya mezar yada sokaklarda 3 kuruşluk hayatlar yaşamak oldu.

Sahi değermiydi 2 biranın 2 gramın verdiği bir kaç saatlik zevk için hayatınızı sikip atmaya.

Üzülmek geliyor içimden bir zamanlar ayık normal hallerini bildiğimden sonra bu hale kendi istekleriyle geldikleri kurtulmaya çabalamadıkları aklıma geliyor işte o zamanda üzüntü yerini öfkeye bırakıyor bazen yazık diyorum bu insanlara bazen geri zekalı bazen öldüreseyi dövmek bazen ise destek olup kurtarmak istiyorum

İşte bu duygu tarif edilemez.

pazar günleri akşam üstü vakitlerinde sebepsiz yere yaşadığım duygu durumunu özetleyen başlık. sanki bi' masada herkese tabak konulmuş da ben kapı eşiğinde kalmışım gibi öyle berbat bir his. aynısını çok fazla güzel geçirdiğim, mutlu olduğum günlerin akşamında da yaşıyorum. hemen bir hüzün çöküyor…

ya senin senden başka kimin var? biraz soluklan ben bu hayatı sonuna kadar hak ediyorum desene bi' kendine ne bu suratsızlık diyip kendime gelmeye çalışıyorum. gerçekten bazen kendimle başa çıkmakta zorlanıyorum.

Tıpkı unuttuğum bir şarkı gibi, hem tanıdık hem de ismi bir türlü aklıma gelmiyor.

her şey tam gibi görünür, herkes çok mutludur ama sanki bir şeyler eksiktir. bi burukluk olur. tarif edemezsin, adını bilmiyorsun. mutsuzluk ne biliyorum, sıkılmışlık, bıkmışlık, huzursuzluk... hepsini yaşadım bir dönem, hepsi çok tanıdık ama bir his var bir yerlerde hem tüm duygulara benziyor ama aynı zamanda hepsinden de çok uzak. karmakarışık bir şey. sanki hiç geçmeyecek gibi.

Yoktur sacmaymis,tarif edilebilen duyguda yoktur o vakit,senin nezdinde karsidaki hep daha azini anlar,hani elleri acip “ bu kadar “ denilen zamanlari hatirla iste,tarif edemiyorsan bos yere kendini sucluyor haksizlik ediyorsundur.

Yetersizlik.

Biz artık hiçbir şeyi ifade edemeyecek durumdayız.