her gün gözlerimin önünde çürüyorum, hissizleşiyorum. üzerine toprak atılmayacak kadar yalnız bir ölü gibi adeta okb ile hem dışarıdan izleyip kaygılarımla kendime acırken hem de o kalbe saplanan hançerin acısını yaşıyorum.
yalnızlık bu işte.
kendi sesinin hiçlik ile dolu bir odada yankılanması.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
"ben sana değil, resmine aşığım" derdi bir alıntısında. evvelâ bendeniz aşka dair hislerim tamamen kalben ve içimde yaşattıklarımladır.. evvelâ evlenmek gibi dönüşü epey bir sıkıntılı yola girmeyi de pek bu sebebten istemem. arkadaş meselesinde de asla sadık değilimdir o bakımdan pek kimseyle anlaşamam.