yazarların anlamsız korkuları

Hafıza kaybı korkusu yaşıyorum. Ya da bilinç kaybı.

asansörde kalırsam asansöre bir şey olur mu endişesi...

Hassas bir konuda yanlış anlaşılmak. Anlamsız bir korku çünkü yanlış anlayan kişinin, doğrusunun ne olduğu pek umrunda değildir bu sebeple de anlatmaya uğraşmak manasızdır. Yine de anlaşılamamak, üstüne bir de haketmediğin ithamlara maruz kalmak can sıkar.

Maymun çiçeği virüsü kapmak. Hastalık trendlerini yakından takip eden biri olarak bundanım olmasından korkuyorum. Bu sefer aşı falan da olmam ben, yeter ya.

Kırmızı endekste yeşil yakmayıp kırmızı yakan hisse korkusu.

Örümcek,hamam böceği,kırkayak.

Yalnız kalmaktan korkmak olabilir, yalnızken pek fazla korkunç deneyim yaşadığım için yalnızlık beni tırstırıyor.

Ütünün fişini çektim mi, Çayın altını kapatmış mıydım Gibi evden çıktıktan sonra bÜnye'ye giren Sıradan insan korkuları işte.

anlamlı korkular bambaşka olup, ilgili başlık altında ayrıca beğeninize sunulacaktır.

Daha önce de başka bir başlıkta bahsetmiştim ama yeniden bahsedeyim; amputasyon benim en büyük korkularımdan. Sebebi? Gördüğüm rüyalardan başka hiçbir şey değil. Bu konuyla ilgili bir ay boyunca bir dizi rüya gördüm. Birinde sol bacağım komple yok iken bir diğerinde aynı bacak dizden aşağı yoktu bir diğerinde sağ kolum yoktu ve yazı yazamadığım için ağlıyordum. Bunlardan diğer ikisinde ise ben değil aile üyelerimden annem ve erkek kardeşim ikisi de sağ bacaktan olmak üzere biri diz üstü biri diz altı amputeydi. Bunları hatırlıyorum çünkü rüya günlükleri tutuyorum ancak bazen keşke bu rüyaları not almasaydım da unutmama izin verseydim diyorum. Bu korkunun etkilerini günlük hayatımda zaman zaman fark ediyorum. Mesela bir uzvumun araç altında kalıp ezilmesinden korktuğum için acelem bile olsa yol tamamen boş olana dek karşıdan karşıya geçmem. Peki neden bu konuya bu kadar takıldım ve günlerce rüyalarımın ana teması oldu? Bilmiyorum tamamen manasız bir sebepten ortaya çıkmış bir korku. Ama yalnız olmadığımı biliyorum çünkü bu korkunun bir ismi bile var "Apotemnophobia". Umarım asansör korkum gibi bunu da yenebilirim.

(Not: herhangi bir ampute bireye karşı nefretim bulunmamaktadır. Aksine kendilerine karşı büyük bir saygım var. +korkular üstünde kontrolümüzün olduğu şeyler değil. daha önce sözlükte bu konuyla ilgili entrymi eksi oylayan arkadaşa duyurulur!!)

Hepsini yendim. Hiçbir şey korkutmuyor. Tak tak hayatı olduğu gibi yaşıyorum.

Sözlük yazarları'nın anlam veremediği korkularını paylaştığı başlıktır.

Anlamsız bir şekilde akıl hastanesine kapatılma korkusu var bende sanki bir anda akıl hastanesine kapatılacakmışım gibi. Hatta öyle ki akıl hastanesi var diye bakırköy'e bile gitmiyorum.