yazarların çocukken kaybolma hikayeleri

10-11 yaşlarindayim annem, abim, ben onların iş çıkışı buluşup alışveriş yapacağız. O zamanlar ev telefonumuz var beni arayıp söylediler şu saatte postanenin önüne gel diye. Guvenli gideyim diye de babam ısrarla otobüse bin dedi. Tamam dedim vakti gelince otobüse bindim. Milyon kez önünden geçtiğim postanenin orası olup olmadığına emin olmayıp 45 dakika uzaklıktaki postaneye gittim ama yanlis yer oldugunu aninda anladim jdjdjjdnd. Soruyorum falan kimse adam akıllı söyle böyle git oraya demiyor. Diyenleri de ben anlayamıyorum. Bir dükkana uğrayıp babamı aramak için rica ettim ve aradım. Annemler beni bekledi ben de yürüye yürüye tekrar oraya gittim jdjdjdjd. Bazen bir şeylere tam emin olamam ama bildiğim bir şeydir ve yanlış olanı tercih ederim o günlerden biriydi o da...