yazarların petrol istasyonları anıları

Yine bir gün aşırıya kaçmışım saat gecenin 1 i civarı elimi yüzümü yıkayayım diye daldım petrol istasyonuna lavaboya adımımı attığım gibi düşüp bayılmışım. Kendime 1 geldim saat sabahın 5'i yada 6 sı yerde fayansta buldum kendimi allahtan yerler temizmiş ayağa kalktım yine başım dönüyor tansiyon düşmüş. Bir allahın kuluda sabahın 5 ine kadar beni fark etmemiş yada fark edip bakmamış görmemezlikten gelmiş. Çiktım lavabodan ellerim yüzüm kan içinde istasyoncu cin görmüş gibi bana bakıyor.

Hemen suya attım elimi suyu içtim bir iki kek alıp parasını ödedim istasyoncu baktı kötü haldeyim taksi çağırayım falan dedi delikanlıyız ya bizde ne taksisi ben yürürüm ulan dedik kapıdan dışarı çıktık 5 adım attık ya atmadık yine yerde buldum kendimi sonra tıpış tıpiş geri dönüp taksi çağırttım.

Buda böyle bir anımdır.

Çanakkale Eskişehir yol hattı üstünde Bursa'ya yakın bir konumda adı sanı belli olmayan ve zaruri ihtiyaçtan dolayı girdiğim bir petrol istasyonunda tuvalete girer girmez kendimi ahıra girmiş hissine sokacak bir manzara ile karşılaştım. Ama o kadar sıkışmıştım ki beni hüsrana uğratan bu sahnenin müsebbiplerine hesabını sormak istiyordum. Ofis bozması bir odaya girdim. Şivesi ve görünüşü doğu kültürüne ait olan bir adam oturuyordu.
-Bu tuvaletlerle kim ilgileniyor.
-biz ilgileniyoruz bacım.
-ne kadar pis olduğunun farkında mısınız?
-orası kadınlar tuvaleti kadın olur içerde diye girmiyoruz.
(Sanki cadde bostan da kafe)
Neyse ben tartışmayı sürdürdüm “ne alaka hep mi dolu tuvaletler vs.”
Uzunca bir çekişmenin ardından,
Adam ayağa kalktı ve dedi ki “orası kadınlar tuvaleti biz sıçmıyoruz”
O an sözün bittiği andı.
Eyvallah abi dedim çıktım.
Artık çişim yoktu 😅😅