küçükken “onu yemem, bunu yemem” deyince rahmetli anneannem “zıkkımın kökünü ye!” derdi, nur içinde yatsın. sağlam nostalji yaptım şu an.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?