cümleye çok afedersiniz diye başlayıp devamında normal şeyler söylemek

bir arkadaşım da cümleye kanka yanlış anlama diye başlayıp aynı fikirde olacağım cümlelerle sözünü bitiriyor. ben de bi durup düşünüyorum yanlış anlayacağım ne söyledi diye. değişik bir çocuk.

Ağız alışkanlığı olabileceğini tahmin ediyorum. Zira normal şeyler için neden birinin affına sığınalım

Giresunlu bir devrem var, severim de kendisini ama ne zaman konuşsak, hep "kusura bakmada" kalıbını kullanıyor. Her seferinde aha geçirecek bana diyorum, hiç alakası olmayan, kusura asla bakılmayacak şeyler söylüyor.

Daha dün konuşurken "kusura bakmada birader ortam çok tuhaf, karışık, doları da sabitlemişler her şey olabilir" gibi bir şey söyledi. Sonra 5 cümle daha etti ama ben o kusura bakma kısmına takılıp düşüncelere daldığım için dinlemedim. Çok tuhaf gerçekten. çok afedersiniz olanına denk gelmedim daha ama o daha kabullenilebilir gibi, bunda bir itham var, bir şey geliyor gibi oluyor.

hatip kişisinin nutuk esnasında sözünü ettiği kimse veya olaya dair bayramlık ağzını açacak ve bu sebeple müridlerinden özür dileyecekmiş bir tavırla çok afedersiniz diyerek ortamda durduk yere ufak çaplı bir gerginlik yaratması, girizgahın devamını ise son derece makul, nezaket sınırlarını aşmayan sözcüklerle getirip herkesi hayal kırıklığına uğratması denyoluğu.

Ben cok afedersiniz dediysem gerisi kufurdur jdndnd