çocuğunuzu nasıl büyütmek istersiniz

Bu başlığa yeniden yazmak istiyorum çünkü son zamanlarda fark ettiğim bazı şeyler oldu.

Öncelikle şunu söylemeliyim ki biz kardeşimle neredeyse yalnız büyüdük. Aç kaldık yeri geldiği zaman 7 8 yaşında yemek yapmayı öğrendim. Evde ekmek olmaz komşudan isterdik misal. Böyle olsun asla istemem çocuğuma karşı. Ama bugün elimde hiçbir meslek olmasa yine bir şey bulur bu hayata tutunur yaşar giderim. O günlerin bana öğrettiği bir öğreti bu.

Geçelim kendi anneliğime, kendimle çok mücadele edip kötü bir anne olduğumu düşündüğüm çok zaman oldu. Ama aslında kötü değildim. Bunlar neler? Birincisi hiç bir zaman çocuğumun Peşinde gezip yemek ye diye zorlamadım ve alternatif yemek sunmadım. Şimdi her türlü yemeği yiyen bir çocuğa sahibim.
İkincisi kaç senedir okula gider asla ödevleri konusunda baskı yapmadım sadece hatırlattım. Şimdi kendisi bunun bilincinde ve oturup kendi yapıyor.
Üçüncüsü bebekliğinden bu yana zaruri durumlar dışında her gece uyurken kitap okudum ona şimdi kendi kitap okuyor hem uyurken hem okula giderken serviste bile.
Dördüncüsü hiçbir zaman çantasını ben hazırlamadım.bu seneye kadar hep eksik giderdi okula illa çantasında bir kitap bi araç gereç muhakkak eksik olurdu. Az önce spordan almaya gittim soyunma dolabına tarak bile koymuş. Şu an çantasında hiçbir eksik olmadan gidiyor.
Proje ödevlerinin hiç birini ben yapmadım. O çirkin eğri büğrü yazısı ile hep iğrenç ödevler yaptı bu sene yaptığı resimlerde projelerde panoya asılacak kadar güzel oluyor.

Gözlemleyerek ve o durumda eksiği olduğu durumda kendi düşeceği durumu bilmeden hiç kimse sorumluluk sahibi olmaz. Dayatma ile çocuk yetiştirilmez. Onlar için yaptığınız tüm bu tarz sorumluluk gerekleri aslında onlara bir kötülük.
Sizin yapabileceğiniz tüm şey, sabah kahvaltısını hazırlamak akşam yemeğini hazırlamak, sevmek, konuşmak, dinlemek, kişisel hijyenine yardımcı olmak. Diğer her şey kendiliğinden olur.