ebeynlerinin ebeveyni olmak (parantification)

klasik döngü. önce ana babamızın çocuğu oluruz, sonra çocuğumuzun ana babası. sonra ana babamızın ana babası ve en sonunda çocuğumuzun çocuğu. bir üst nesilde de gözlemledim. şaşmaz.

kızıma iyi gözlemle lazım olacak diyorum. yalnız ben o yaşı görürsem deden gibi pamuk şeker kıvamında bir çocuk olmam, nasıl başa çıkarsın şimdiden düşün diyorum. gülerek ona ne şüphe deyip arkasından bakarız diye ekliyor. bakarız ne! ahlaksız, benim lafımı bana satıyor. daha şimdiden bakarızlar falan…

dip not: iki gün önce görüntülü görüşüyoruz. annem, oğlum baban seni sayıklıyor bu ara, özledi, ne zaman geleceksin dedi. çevir kamerayı babama dedim, cemalini görünce yatçaz kalkçaz, yatçaz kalkcaz gelcem dedim :)) tabi kulaklar uzun süredir duymadığından anam bağırarak aktardı. o gülümsemesi dünyalara bedeldi. neyse alandayım. uçağın kalkışını bekliyorum. önce eve varıp, yarın akşam da giderim baba evine. kocaman sarılacam ihtiyar çocuğuma :)

Çocukların ebeveyn rolüne büründüğü yani rollerin değişmesi durumudur. Bu durumda çocuklar, ev işlerini üstlenebilir, kardeşlerinin bakımlarını üstlenebilir, aile fertlerinin sağlığını veya psikolojisini düzeltmek adına çabalaması gibi durumlar görülebilir.

sadece belirli sorumluluklar vermek, kendi odasını toplama, yardımlaşma gibi durumlar çocuğun kişisel gelişimine katkıda bulunsa da tamamen sorumluluğun çocuğa kaldığı durumlarda çocuğun psikolojik sorunlar yaşamasına neden olacağı gibi aynı zaman da çocuğun istismarı da söz konusudur.