gaav

dariush mehrjui'nin yönetmenliğini yaptığı 1969 yılına ait iran sınamasının şaheserlerinden. gulam hüseyin saedi'nin 1964 yılında yayımlanan bayel ağıtçıları kitabında bulunan bir hikayeden yola çıkan film izleyicilere dönüşümü değişik bir yol ile anlatmaktadır.

mehrjui şah yönetiminden destek alarak çektiği bu filmin sonradan yasaklanması ile yıllar öncesini anlatıyoruz açıklaması ile tekrar vizyona sokmuştur. uluslararası bir festivalde gösterilen ilk iran filmi olma özelliği de taşır.

film sizi köyde insanların birbirine derin bakışları ile karşılar sonra acı acı duyulan çıngırak sesi filmin kara bir noktaya gideceğinin habercisi gibi beynimizde çalar durur. filmde olayların yaşandığı köy, fakir bir köydür. ancak odağa alınan konu asla fakirlik değil sadece ve sadece insandır. filmde sık sık haydutların (bolouri) adı geçer. ama köy halkı, onlara karşı sürekli bir savaş halinde tek vücut olup alt etmeye uğraşırlar. buna rağmen filmi izlerken toplumun esas probleminin fakirlik ve cehalet olduğunun hissederiz. bu cehalet içerisinde hassan karakterinin acı dolu dönüşümü ve tertemiz delirmesi bizlere aktarılır. hassan köyün tek inek sahibi kişisidir. ineğini bir evlat gibi sever besler büyütür, geceleri kalkıp onunla konuşur. hassan'ın köyden kasaba'ya gittiği bir gün ineği ölür hassan'ın ineğine bağlılığını bilen köylüler yalan söyleyerek ineğin kayboldu derler ve birisini aramaya gönderdiklerini söylerler gelen kişi ineğin kuyuya düştüğünü söyler ve köylüler boş kuyuyu kaptırlar. fakat hassan köylülere inanmaz ve yavaş yavaş kendisini ölen ineği yerine koyarak ona dönüşmeye başlar. son sahnede hassan'ın hasteneye götürülürken olan sekanslarda boğazınız düğüm düğüm olur.

film içerisinde olan tasvirler sade ve basittir köyün anlatımı haydutlara karşı tek vücut oluşları ve çoğu sahnedde bizi karşılayan köy meydanında bulunan havuz.

hassan rolünde oynayan ezzatolah entezami öyle bir oynamıştır ki amerikada olmuş olsaydı bu filmde olan performansına oscar verilmişti.